Αύριο Τρίτη 11/10, στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας θα ξεκινήσει η δίκη των 12 συλληφθέντων του πανελλαδικού-πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 8/3/2007, μέρα ψήφισης του νόμου Γιαννάκου. Μίας μέρας σημείο αναφοράς για το φοιτητικό κίνημα η οποία σημαδεύτηκε από τη συμμετοχή 40.000 διαδηλωτών (η μεγαλύτερη τα τελευταία 30 περίπου χρόνια), τις συγκρούσεις με την αστυνομία και την άγρια καταστολή. Το παρακάτω βίντεο αποτελεί μία καταγραφή των γεγονότων εκείνης της ημέρας, στο δρόμο και έπειτα στη ΓΑΔΑ το ίδιο βράδυ, καθώς και όσα τραγελαφικά ακολούθησαν την επόμενη μέρα στα δικαστήρια.
[vimeo]http://vimeo.com/30315720[/vimeo]
Ακολουθεί το κείμενο που συνυπογράφουν δύο εκ των συλληφθέντων, ο Παν. Μουσταφέλλος και ο Βασ. Στεργίου, που διώκονται σε βαθμό κακουργήματος:
Την Τρίτη 11 Οκτώβρη στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας δικαζόμαστε για την ενεργό συμμετοχή μας στο φοιτητικό κίνημα και την έμπρακτη αλληλεγγύη σε αυτό. Συγκεκριμένα βρισκόμαστε κατηγορούμενοι για τη συμμετοχή μας στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 8 Μαρτίου 2007, ενάντια στην αναθεώρηση του αρ. 16 και της ψήφισης του τότε νόμου-πλαίσιο για την εκπαίδευση.
Τη μέρα εκείνη δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, δάσκαλοι, καθηγητές και αλληλέγγυοι βρισκόμαστε στο δρόμο και την ώρα ψήφισης του νομοσχεδίου είμαστε στη Βουλή όπου και ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις δυνάμεις των ΜΑΤ. Ξεσπούν συγκρούσεις και άγρια καταστολή, αποτέλεσμα της οποίας είναι δεκάδες τραυματίες στα νοσοκομεία και 61 συλλήψεις. Από την ομάδα των συλληφθέντων διαχωρίζονται από την αστυνομία 12 άτομα, μέσα στα οποία και εμείς, και παραπέμπονται στον εισαγγελέα με κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες. Οι 49 από δικάζοντα στο αυτόφωρο και αθωώνονται όλοι τους με το κίνημα αλληλεγγύης να δρα αποτελεσματικά ως ασπίδα προστασίας. Οι υπόλοιποι παραμένουμε στη ΓΑΔΑ, ενώ αργότερα περνάμε από ανακριτή και εισαγγελέα και μας επιβάλλονται χρηματική εγγύηση και περιοριστικοί όροι. Ένας από εμάς, ο Βασίλης Στεργίου, που βρέθηκε αλληλέγγυος στον αγώνα, προφυλακίζεται και παραμένει για έξι μήνες στον Κορυδαλλό, με μοναδικό κριτήριο το ότι δεν ήταν φοιτητής αλλά οικοδόμος.
Είχε γίνει η προσπάθεια, από την τότε κυβέρνηση να επιβληθεί ένα δόγμα “μηδενικής ανοχής”, κάτι το οποίο βλέπουμε στο σήμερα να ολοκληρώνεται από ΕΕ – ΔΝΤ – Τρόικα – Κυβέρνηση. Όταν αμφισβητείται έμπρακτα από ένα κίνημα η αστική νομιμότητα και το μονοπώλιο της βίας του κράτους από την αγωνιζόμενη κοινωνία, η εξουσία βρίσκει τρόπο να στείλει μήνυμα προς όλους, μήνυμα τρομοκρατίας: Οι αντιστάσεις ποινικοποιούνται και η αλληλεγγύη πρέπει να τσακίζεται. Πάνω σε αυτό το μοντέλο, βασίζεται και η δικιά μας δίωξη.
Η επίθεση που γινόταν τότε από μεριάς κράτους – κεφαλαίου με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση βρήκε αντίπαλο το φοιτητικό κίνημα και χιλιάδες αλληλέγγυους από διάφορα κοινωνικά κομμάτια. Το κίνημα που αναπτύχθηκε μέσα από συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις στο δρόμο, κατάφερε να αποτελέσει ένα χρονικό ανάχωμα σε αυτή την επίθεση και γέννησε αγωνιστικές συνειδήσεις σε πλήθος κόσμου. Οι προσπάθειες κράτους – κεφαλαίου για αναδιαρθρώσεις το διάστημα 2006-07 σε εργασιακά, ασφαλιστικό, εκπαιδευτικό, το κίνημα από τα κάτω που ξεσηκώθηκε και η κρατική καταστολή που το συνόδευσε, ήταν μια πρόγευση για ό,τι βιώνουμε σήμερα με τη γενικευμένη επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη, τους εκμεταλλευόμενους.
Η αυξανόμενη κοινωνική οργή οδηγεί χιλιάδες ανθρώπους σε καταλήψεις, διαδηλώσεις και κάθε μορφής αγώνα, ενώ οι βίαιες αντιπαραθέσεις από την πλευρά εξουσίας έχουν μπει σε καθημερινή διάταξη. Για να επιβληθούν τα σκληρότερα μέτρα, να χαθούν κεκτημένα για τα οποία η τάξη μας έχει αγωνιστεί και ματώσει δεκάδες χρόνια, για να συνεχιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου μέσα σε συνθήκες κρίσης που το ίδιο δομικά γεννά, πέφτουν όλες οι μάσκες. Πέφτει έτσι, η μάσκα της δημοκρατίας και φαίνεται το πρόσωπο της πίσω από φράκτες, δακρυγόνα, γκλοπ, πυροβολισμούς.
Σήμερα η κοινωνία καλείται να παλέψει με πολύ χειρότερους όρους. Διαφαίνεται όμως η ελπίδα στους αγώνες που αναπτύσσονται στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά, στο πανεπιστήμιο και στα σχολεία, στο δρόμο. Τασσόμαστε με την μεριά των εκμεταλλευομένων που οργανώνονται ενάντια στην κοινωνική εξαθλίωση. Όπως και πριν, όπως και τότε, έτσι και σήμερα συμμετέχουμε ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες. Η στοχοποίηση της κρατικής καταστολής στα πρόσωπα μας δεν φυλακίζει τη δράση μας. Δεν θα μπούμε στο ψεύτικο δίπολο ένοχος-αθώος που γεννά η αστική δικαιοσύνη, οι κοινωνικοί αγώνες δεν μπορούν να μπουν σε αυτή τη ζυγαριά και δεν μπορεί το δικαστήριο τους να τους δικάσει. Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι, είναι δίκαιοι.
Αν νομίζουν ότι η κρατική τρομοκρατία, με τις δολοφονίες, το ξύλο, τις διώξεις και τις προφυλακίσεις, τους δεκάδες πολιτικούς κρατούμενους θα μας φοβίσουν, ας ξέρουν ότι η αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας. Όποιος σπέρνει τρόμο θα θερίσει οργή.
Καλούμε σε παράσταση αλληλεγγύης όλους τους συντρόφους και συναγωνιστές στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας στις 11 Οκτώβρη.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
Παναγιώτης Μουσταφέλλος – Βασίλης Στεργίου
