Πόσο χρόνο μπορούμε να συρρικνώσουμε χωρίς το μυαλό μας να σκάσει; Κι όμως, τόσα χρόνια στο σχολείο το καταφέραμε αρκετά καλά. Αυταρχισμός, αξιολόγηση, συμμόρφωση. Και όλα αυτά για μια θέση στον «παράδεισο».
Όλα φαίνονται ιδανικά…
Κι όμως, η περίοδος εγγραφής πρωτοετών φοιτητών του Σεπτεμβρίου 2011 βρίσκει ολόκληρη την πανεπιστημιακή κοινότητα σε έντονο αναβρασμό. Ο λόγος; Η περιβόητη μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που έρχεται να διαλύσει ολοκληρωτικά ακόμα και τις τελευταίες εναπομείνουσες ψευδαισθήσεις περί δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Μια κίνηση όμως η οποία δεν έμεινε αναπάντητη από όσους αγωνίζονται: γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις, συντονιστικές επιτροπές κατάληψης· αυτό είναι το φοιτητικό κίνημα που αριθμεί αυτή την στιγμή 300 περίπου κατηλλειμένες σχολές συμπεριλαμβανομένου και του ΜΙΘΕ.
Τι είναι όμως μια κατάληψη; Πως αποφασίζεται και πως πραγματώνεται; Τι σχέση έχει με την αμεσοδημοκρατία; Ποιος ο ρόλος των κομματικών παρατάξεων και ποιες οι πολιτικές τους σκοπιμότητες; Και πως σχετίζονται όλα αυτά με σένα που πέρασες ξενύχτια επί ξενυχτιών για να καταφέρεις τελικά να περάσεις στο ΜΙΘΕ και τώρα περιμένεις στην ουρά της γραμματείας πολιορκούμενος από αρκτικόλεξα;
Ακόμα κι ένας τυφλός εμπειριστής θα οσμιζόταν την αποφορά του φοιτητικού συνδικαλισμού που συνωστίζεται στα γνωστά κομματικά τραπεζάκια, στις απολίτικες αφίσες των πάρτυ, στο παραεμπόριο των σημειώσεων και στις μικροκομματικές διαμάχες, με άλλα λόγια σε διαδικασίες και πρακτικές που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση της πολιτικής και την μετατροπή της σε ένα δημοσιοσχετίστικο χόμπυ. Αυτή η θλιβερή εικόνα γίνεται ιδιαίτερα έκδηλη σε μέρες σαν την σημερινή, όπου οι ακολουθούντες κομματική γραμμή επαγγελματίες συνδικαλιστές στήνονται έξω από τις γραμματείες ‘ψαρεύοντας’ για πρωτοετείς, με στόχο την μελλοντική εξαργύρωσή τους σε ψήφους στις φοιτητικές εκλογές.
Δεν είναι αυτή η πολιτική εντός του πανεπιστημίου όπως την φανταζόμαστε και την θέλουμε. Για την ακρίβεια πιστεύουμε πως οι φοιτητές δεν χρειάζονται την κηδεμονία. Μπορούν να πάρουν μόνοι τους αποφάσεις και να ενεργοποιηθούν ως πολιτικά υποκείμενα.
Τα κινηματικά εργαλεία είναι παλιά και δοκιμασμένα. Στόχος μας είναι να διατηρούνται και καλοακονισμένα. Το θεμελιωδέστερο αυτών αποτελεί η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών, η οποία με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες συζητά, αποφασίζει και χτίζει κοινότητες αγώνα που ξεπερνούν τα όρια του ‘φοιτητικού κινήματος’. Διότι όπως ο αγώνας των φοιτητών δεν είναι απλά ένας αγώνας ενάντια στον νέο νόμο αλλά ένας αγώνας ολόκληρης της κοινωνίας για ελεύθερο και κοινωνικό πανεπιστήμιο, έτσι και οι κοινότητες αντίστασης, οι καταλήψεις, θα πρέπει να αγκαλιάζουν όσους παλεύουν για αυτούς τους στόχους… κι άλλους τόσους!
Για τον νέο νόμο και την ευρύτερη κατάσταση έχουν γραφτεί πολλά, κι εμείς θα μπορούσαμε να γράψουμε και να πούμε ακόμα περισσότερα. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το τέλος του ασύλου, για την εντατικοποίηση της φοίτησης, για τα ν+2, για τα εκδικητικά κοψίματα και τις διαγραφές. Για τη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων. Για τα φωτοτυπημένα βιβλία, τα δίδακτρα και τα φοιτητικά δάνεια. Ακόμα θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την ακρίβεια και τα ‘έκτατα’ χαράτσια. Για την επισφαλή απασχόληση. Για την ανεργία. Δεν θα μας άφηνε όμως αρκετό χώρο για να μιλήσουμε για πιο απλά πράγματα. Για τον ελεύθερο χρόνο που τόσο μας έλειψε όταν δίναμε πανελλήνιες. Για το “ψάξιμο”, για τους έρωτες και τις στιγμές μας. Θέλουμε αυτά που έχουμε παράξει μέχρι σήμερα και ό,τι θα παράγουμε στο μέλλον. Εμείς θέλουμε τον χρόνο μας. Γιατί έτσι νιώθουμε ελεύθεροι: στις συλλογικές διαδικασίες, στις καταλήψεις μας. Στις κοινότητες αγώνα που φτιάχνουμε, στους απελευθερωμένους τόπους, στα κοινά μας.
Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης ΜΙΘΕ
https://katalipsimithe.espivblogs.net
Σήμερα Δευτέρα 19/9/11 έχει καλεστεί Γενική Συνέλευση του ΜΙΘΕ στο κεντρικό κτίριο της σχολής στις 12.00.